Teatr jest naszą pasją

Wielki rodak, papież – następca św. Piotra, który zawsze powracał do swoich korzeni. Nigdy nie ukrywał, że teatr – ale wartościowy, z przesłaniem – zostawił na zawsze trwały ślad w jego sercu. A jaki jest Teatr Kamienie Pana?

Iść dalej

Jego dzieje są krótkie, bo sięgają 2010 r. Wtedy nie miał jeszcze nazwy. Jednak repertuarem zyskał sobie dużą publiczność. Taką, która szuka czegoś więcej, czegoś ambitnego. – Jako pierwszą sztukę wystawiliśmy Ecce Homo w kościele w Słupach, gdzie jestem katechetą. Miało to być jednorazowe przedstawienie. Po zachęcie niektórych widzów, aby przedstawić ją jeszcze w innych miejscach, pojawiła się myśl: a może jednak iść z tym dalej? I tak się to zaczęło – powiedział opiekun Andrzej Wesół.

Jest to teatr młodzieżowy, tworzą go głównie studenci i licealiści. W skład pierwszego zespołu wchodzili: Agnieszka Wesół (dzisiaj Berka), Sławomir Berka, Adam Kłosowski, Anna, Paweł i Krzysztof Wesół, Szymon Wójcik, Anita i Maciej Ehrlich, Kamila Niespodziana, Marika Pietraszko i właśnie Andrzej Wesół. – Dzisiaj jest nas trochę mniej. Działamy przy parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Chomętowie. Jeździmy po terenie diecezji bydgoskiej i archidiecezji gnieźnieńskiej. Występowaliśmy ok. 60 razy, głównie w kościołach, ale i w świetlicach czy domach kultury, dla przeróżnych grup społecznych – dodał Andrzej Wesół.

O ludzkim życiu

Na co dzień opiekun Teatru Kamienie Pana jest katechetą i nadzwyczajnym szafarzem Komunii św. Chociażby z racji pełnienia tych funkcji rozumie szeroko pojęcie służby w Kościele. Sztuki wystawiane przez młodych są zupełnie bezpłatne. Zespół prosi czasami… o małą ofiarę, która wiąże się z kosztami dojazdu. – Dzięki życzliwości księży, wiernych, bliskich oraz oszczędnościom i pomysłom mamy skromny, ale własny sprzęt nagłaśniający i oświetleniowy – powiedział Andrzej Wesół.

Teatr wystawił do tej pory spektakle: Ecce Homo, Król z pustymi rękami, Zło dobrem zwyciężaj oraz Król wschodzącego słońca. – Teatr jest naszą pasją, dlatego młodzież wkłada całe swoje serce, nie licząc czasu i nie oczekując zapłaty. W sztukach podejmujemy rozważania o ludzkim życiu, wyborach, niekoniecznie słusznych, a mających wpływ na bieg wydarzeń, o tym, co dobre, a co złe i jak słuchać siebie, żeby żyć ze sobą w zgodzie. Chciałbym o każdym z aktorów amatorów coś powiedzieć, ale może oni sami zrobią to lepiej. Ja im za wszystko dziękuję. Głównie za to, że ze mną wytrzymują. Dzięki nim i Bożej pomocy istniejemy i w ten sposób chwalimy Pana – zakończył opiekun teatru.

Twitter