Świat nauki ks. Bosco

To samo dotyczy jego szkół, do których uczęszczał w Castelnuovo i w Chieri. Nawet to, czego się uczył na wykładach w seminarium w Chieri, trudno zestawić z oczekiwaniami wyższej uczelni. Konwikt Kościelny w Turynie, w którym się znalazł po święceniach kapłańskich, choć proponował solidne wykłady z teologii moralnej spowiednictwa i kaznodziejstwa, stawiał raczej na przygotowanie pastoralne swoich słuchaczy. Co więcej, ze względu na swą otwartość teologiczną, stał w opozycji do Uniwersytetu Turyńskiego, w którym królował akademicki styl wykładu i rygoryzm teologiczny, zwłaszcza w zakresie teologii moralnej.

Tymczasem, gdy bliżej przyjrzymy się księdzu Bosko, to okaże się, że w jego życiu nie brakowało kontaktów ze światem nauki. Jako młody kapłan chętnie uczęszczał na turyńskie wykłady F. Aportiego, uznanego pedagoga tamtych czasów. Pozostawał w zażyłych relacjach ze środowiskiem pedagogów skupionym wokół specjalistycznego pisma „L’educatore Primario”. Pielęgnował kontakty z A. Rosminim, wybitnym teologiem i filozofem oraz z G. Frasinettim, teologiem moralistą pochodzącym z Ligurii. Osobą ze świata nauki był także arcybiskup Turynu L. Gastaldi, teolog, który z racji swego rygoryzmu sprawiał księdzu Bosko wiele kłopotów w trakcie zakładania Zgromadzenia Salezjańskiego. Ksiądz Bosko umiał mądrze czerpać z takich znajomości i spotkań. Stawały się one dla niego inspiracją do pisania podręczników szkolnych z historii, katechetyki i systemu metrycznego, redagowania Konstytucji Zgromadzenia Salezjańskiego, wyostrzały w nim zmysł Kościoła, rozbudzały motywacje wychowawcze i życie duchowe. Ksiądz Bosko umiał pełnymi garściami korzystać ze świata nauki. Brał z niego to, co w konkretnym momencie służyło jego zasadniczej misji ewangelizacji i wychowania potrzebującej młodzieży.

W takim kluczu trzeba postrzegać także jego osobiste zaangażowanie w swoiste „badania naukowe” z zakresu geografii. Poszukiwania pola pracy dla swych misjonarzy zaowocowały pismami, uznaniem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego i odznaczeniem. A przecież nie było to uprawianie nauki dla niej samej, a ze względu na posłannictwo. Z tych samych racji posyłał na studia pierwszych salezjanów. Wystarczy wspomnieć choćby ks. G. Cagliero, który ukończył konserwatorium i ks. G. Francesię, absolwenta uniwersyteckiego wydziału klasyki. Aby przekazać przyszłym pokoleniom wiarygodny zapis historyczny swego życia i doświadczenia postawił u swego boku ks. G.B. Lemoyne, człowieka dogłębnie wykształconego, znającego języki, erudytę. Spod jego pióra wyszła znaczna część tomów Memorie Biografiche.

Ksiądz Bosko, jak wszystko inne, także naukę wprzągł w realizację swojej misji. Dzisiaj na polu nauki starają się działać jego duchowi synowie. Oprócz Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie, działa 45 wyższych uczelni (w tym 6 uniwersytetów) prowadzonych przez salezjanów. Salezjańskie oddanie się nauce ma służyć sprostaniu wyzwaniu wychowywania dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli w kontekście dzisiejszej kultury i pytań, które ona ze sobą niesie.

Twitter