Odebrane dzieciństwo w Afryce

Pracują, żeby jeść

Co 9 osoba na świecie głoduje. Według danych UNICEF w 2018 roku 821,6 mln ludzi głodowało, z czego 256,1 mln w Afryce. Mimo coraz wyższego standardu życia na ziemi, nowoczesnych technologii i innowacyjnych rozwiązać ludzie w krajach Globalnego Południa umierają z głodu. To jeden z głównych powodów zarobkowej pracy dzieci. Szacuje się, że więcej niż jedno dziecko na pięć w Afryce Subsaharyjskiej zatrudniona jest wbrew swojej woli w kamieniołomach, kopalniach i przemyśle. To aż 59 mln dzieci w wieku od 5 do 17 lat pracuje w niebezpiecznych miejscach. Są to zajęcia trudne i wyczerpujące. Nie chodzi tutaj o pomoc w utrzymaniu rodziny w formie drobnej sprzedaży lub pracy na polu, a ciężką pracę. Według zebranych danych tania, dziecięca siła robocza wykorzystywana jest do produkcji kawy, tytoniu, hodowli bananów, bawełny, trzciny cukrowej do wydobywania złota.

Od najmłodszych lat wiele dzieci w afrykańskich wioskach i slumsach włączone są w prace domowe oraz zarobkowe. Noszą ciężkie baniaki z wodą, zbierają drewno na opał, pilnują zwierząt, gotują posiłki, sprzedają na ulicy co tylko mogą np. plastik, pomagają w polu. Ich codzienność to ciężka praca. Cieszą się jeśli mogą też chodzić do szkoły. Dzieci są narażone nie tylko na głód i brak wody, ale również na zachorowanie na odrę, malarię czy cholerę.

Dzieciństwo w afrykańskich slumsach

Rytm dnia w domu bez prądu wyznacza wschód i zachód słońca. O świcie dzieci wysyłane są po wodę do pobliskiej rzeki lub studni, zaczynają pomagać w domu. Jeśli rodzice mają możliwość i wiedzą, że to edukacja jest jedyną szansą dla ich dzieci to wysyłają je do szkoły. Jednak znaczna część rodziców lub opiekunów ma do wyboru: jedzenie dla całej rodziny lub wysłanie dziecka do pracy. Martwią się, jak przeżyć najbliższy dzień.
Z powodu chorób, głównie AIDS wiele dzieci w Kabwe zostało sierotami. Jeśli nie zostali przyjęci przez najbliższą rodzinę, to mieszkają na ulicy.

 

Ksiądz Michał Wziętek opowiada o dzieciństwie w Makululu:
Większość dzieci w Zambii i całej Afryce woli rok szkolny od wakacji. W czasie wakacji nie ma tylu ciekawych zajęć, co w szkole. Trzeba pracować w polu, sprzątać wokół domu, opiekować się młodszym rodzeństwem, gotować dla całej rodziny, a czasem głodnym położyć się spać. Zapału do nauki dzieciom nie brakuje, gorzej jest z warunkami w domu.
 

Dzieci mieszkają w chatach składających się przeważnie z dwóch pomieszczeń. Jedno przeznaczone na kuchnię i pokój dzienny, drugie to sypialnia dla wszystkich członków rodziny. Dzieci chodzą do różnych szkół, w których są zarejestrowane. Po powrocie ze szkoły, dzieci codziennie zobowiązane są do wykonania prac np.: przynoszenia wody, zbierania chrustu, zamiatania wokół domu. Później mają czas na odrabianie szkolnych zadań. Musimy wziąć pod uwagę to, że żadne z nich nie ma w domu elektryczności ani bieżącej wody. Dzieci uczą się tylko przy świetle dziennym lub przy świeczkach. W Zambii ciemność zapada około godziny 19.

Niestety równie często zdarza się, że dzieci są wyzyskiwane. Mają zarobić i tyle. Nikogo nie interesuje ich bezpieczeństwo i zdrowie. Są bite, głodne i pozbawione dzieciństwa. Tak wychodzą na ulice i zaczynają żyć według jej zasad. Zaczynają brać narkotyki, wąchać klei i kraść. Tutaj przetrwa najsilniejszy i najbardziej bezwzględny. Chłopcom ulicy pomaga ks. Michał Wziętek. Zaprasza na placówkę misyjną, do szkoły i do domu dziecka. Davis, Mumba, Austin mieszkali na ulicy od ponad dwóch miesięcy. Ksiądz Michał, jak tylko ich widział, to rozmawiał z nimi i starał się zrobić wszystko, żeby zabrać ich do Iciloto. Najpierw zabrał ich na kilka godzin, a potem zamieszkali w domu dziecka i zaczęli chodzić do szkoły.

Twitter