Nastolatek z dostępem do Internetu

Nastoletni chłopiec zwykle ma komputer w swoim pokoju, lubi grać w gry i przeglądać Internet. Przypadkowe zetknięcie się młodszego dziecka z pornografią zwykle wywołuje szok, niesmak i przerażenie. Wystarczy tylko wpisać obco brzmiące słowo, które ktoś właśnie podpowiedział w szkole, a może to być spotkanie z najcięższym kalibrem.

Szokujące i absurdalne, niezrozumiałe obrazy niepokoją i wbijają się w pamięć. Rzadko które dziecko jednak podzieli się swoim odkryciem z rodzicami. Dorośli krytykują, wpadają w panikę, albo bagatelizują – tak twierdzą nastolatki. Zwykle jednak nie wiedzą, że ich dziecko mogło mieć kontakt z pornografią, nie wyjaśniają więc tych przeżyć, nie uczulają na niebezpieczeństwo, nie blokują dostępu.

Gdy z pornografią zetknie się nastolatek, w jego głowie uruchamiają się na poziomie neurologicznym mechanizmy ekscytacji i podniecenia. To powoduje nadpobudliwość, niepokój, rozdrażnienie, a emocje utrzymują się czasem nawet przez kilka dni. Ciekawość zmieszana z napięciem powodują, że bardzo młody człowiek, w okresie dojrzewania, gdy zaczyna się „burza hormonów”, powraca do tych obrazów, które wywołują podniecenie i powoli przyzwyczaja się do tego rodzaju przyjemności. Mózg człowieka kształtuje się do ok. 25 roku życia. Im młodsza osoba ma kontakt z pornografią, tym szybciej się uzależnia. Szybko bowiem utrwalają się ślady biochemiczne, tworzą się stałe połączenia nerwowe i z czasem zamieniają się w nawyki. Układ nagrody napędzany dopaminą wymaga coraz mocniejszych bodźców.

Pamiętajmy, że najważniejszym narządem płciowym jest mózg! Nie musimy się jednak odwoływać do neurologii, by zrozumieć, jak poważny problem stanowi kontakt nastolatka z pornografią. Wystarczy sobie uświadomić, że może się ona stać wzorcem zachowań seksualnych, wyobrażeniem relacji międzyosobowych w dorosłym życiu, sposobem traktowania rówieśników (choćby na poziomie słownictwa). Kto wyjaśni im, że oglądane obrazy nie są prawdą o człowieku i jego cielesności? Jak będą się zachowywać, gdy wejdą w realne relacje z płcią przeciwną, czego będą oczekiwać po sobie i swoich partnerkach, jeśli uwierzą, że to, co widzieli jest normą, standardowym zachowaniem? Pornografia to nie ars amandi, ona nie uczy miłości osobowej, lecz wykorzystywania cudzego, bezosobowego ciała w celu zaspokojenia własnej przyjemności. W pornografii nie znajdziemy ani czułości ani troski, które, pewnie każdy się z tym zgodzi, powinny być podstawą osobowej miłości.

Dla wielu osób uzależnionych pornografia jest sposobem na odreagowanie stresu. Zachowania zaczynają funkcjonować na zasadzie napięcie-ulga. Jeśli młody człowiek nauczy się rozładowaniem seksualnym reagować na porażki i trudności, nic innego już nie da mu wystarczającej satysfakcji i stanie się wówczas emocjonalnym kaleką. Pornografia zajmuje mu ogromną część życia, masturbuje się kilka razy dziennie, nie panuje nad swoimi pragnieniami i zachowaniami. Czuje, że to równia pochyła, że traci życie, ale nie potrafi się cofnąć, nie szanuje siebie, boi się o tym rozmawiać, ale i często nie znajduje zrozumienia.

Przeczytaj także z cyklu "Pornografia – nie daj się wkręcić":
Pornografia to nie zabawa, to biznes
Dlaczego dziewczyny sięgają po pornografię?
Pornografia w małżeństwie – żabę gotuje się na wolnym ogniu
Nałóg czy tylko słabość – skutki są podobne
Krótki kurs obrony przed pornografią
Jeśli twój chłopak lub mąż ogląda pornografię
Zyski, czyli naprawdę warto żyć bez pornografii

Twitter