List z Syrii: “Mieliśmy nadzieję, że najgorsze się skończyło... teraz grozi nam śmierć głodowa”

"Mam 25 lat i mieszkam w Jaramana, w dzielnicy na przedmieściach
Damaszku, gdzie w czasie wojny znalazło schronienie wielu uchodźców
(...), było oddanych tysiące strzałów, a od wybuchów samochodów-pułapek
zginęły setki ludzi.

Po względnej stabilizacji, jaka nastąpiła między początkiem 2016 roku
a początkiem 2020 roku, zaczęła się zmieniać sytuacja gospodarcza. Pierwszą
przyczyną tego był kryzys gospodarczy w Libanie (z zamrożeniem
wszystkich oszczędności ze strony banków, także tych należących do
obywateli syryjskich). Trzeba wiedzieć, że Liban jest głównym
pośrednikiem kontaktów i relacji handlowych między Syrią i resztą
świata, jak również głównym źródłem importu.

A potem doszły pandemia i restrykcje narzucone ludności,
które sprawiły, że większa część ludzi utraciła swoje trzymiesięczne
źródło dochodu, a inni stracili całkowicie pracę.

W 2011 r. kurs wymiany między dolarem amerykańskim a lirą syryjską
był w stosunku 1 do 45; w ostatnich tygodniach za 2, 3 tys. lir
syryjskich można było otrzymać dolara, a istnieje obawa, że może sięgnąć
nawet 5 tysięcy.

Miesięczny zarobek oscyluje między 39 a 62 dolarami, ale koszty
utrzymannia to 465 dolarów. Oblicza się, że na samo wyżywienie
czteroosobowej rodziny trzeba przeznaczyć około 180 dolarów.   

Obecnie ludzie żyją w warunkach skrajnego ubóstwa. Osobiście
widziałem, jak niektóre osoby żywiły się tym, co znalazły w pojemnikach
na śmieci, i nie byli to bezdomni: były to po prostu osoby cierpiące
głód!

Aktualna sytuacja zabija wszelką nadzieję, jaka została, i wszyscy
wyrzucają sobie, że nie wyjechali z kraju... Już lepiej było umrzeć,
próbując, niż żyć w ten sposób.

Wszyscy są zaniepokojeni (…), zwłaszcza po wprowadzeniu nowych sankcji, jakie przewiduje amerykański «Ceasar Authority»
(wzmocnienie istniejących już sankcji, zabraniając robienia interesów z
instytucjami syryjskimi i tym samym utrudniając odbudowę kraju).

Z kolei instytucje edukacyjne musiały podnieść o 100% koszty usług,
nie mówiąc już o dostępie do edukacji na odpowiednim poziomie, bo ten
jest minimalny. Mamy nadzieję, że uda się wybudować nowe dzieło salezjańskie w Jaramana, które ma objąć również ośrodek kształcenia zawodowego, punkt pierwszej pomocy, przychodnię lekarską i oratorium.

Sytuacja, jaka panuje obecnie w Syrii, jest najgorsza od
początku wojny, gorsza od bombardowań, porwań i zabójstw, ponieważ teraz
większość ludzi walczy z głodem".

– W obliczu tylu cierpień – mówi na koniec ks. Pietro Bianchi,
salezjanin – trudno znaleźć odpowiednie słowa. Nie odwracamy wzroku od
tej sytuacji! My, salezjanie i świeccy, na nowo zobowiązujemy się, że
nie opuścimy naszych braci i sióstr w tej próbie i rozpaczy. Módlcie się
za nas!”.

Twitter