Dobrze (nie)urodzony

Filantrop morderca?

Najsłynniejszym na całym świecie zwolennikiem eugeniki był niemiecki ludobójca Adolf Hitler. To on, po zapoznaniu się z literaturą naukową dotyczącą tego ruchu w Ameryce, zrobił to, o czym działacze amerykańscy mogli tylko marzyć. Wcielił w życie społeczeństwa niemieckiego główne cele eugeniki. Pierwszym krokiem była edukacja. Hitler zapraszał amerykańskich „naukowców” na specjalne wykłady, by mogli propagować swoje poglądy. Następnym krokiem było obsadzenie ważniejszych stanowisk w administracji państwowej zwolennikami eugeniki. W ten sposób zabezpieczył się przed ewentualnym sprzeciwem ze strony działaczy rządowych. Rząd kładł duży nacisk na badania naukowe poświęcone genetyce i higienie ras. W połowie lat 20. Niemcy wiedli prym w tych dziedzinach.

Instytut Psychiatrii im. Cesarza Wilhelma, Instytut Antropologii, Dziedziczności i Eugeniki czy Instytut Badań Mózgu zapisały się w historii mordów dokonanych pod płaszczykiem medycyny. Szokującym faktem jest to, że wszystkie te ośrodki otrzymywały pomoc finansową od Amerykanów, szczególnie od Fundacji Rockefellera, która uchodziła za największą organizacją filantropijną na świecie.

Hitler wiecznie żywy

Znany genetyk i zwolennik eugeniki Ernst Rüdin przygotował ustawę, na mocy której przymusowo wysterylizowano tysiące osób. Do zabiegu sterylizacji kwalifikowała się osoba, która chociażby w najmniejszym stopniu posiadała wady psychiczne. Jeżeli na podstawie przeprowadzanego testu na inteligencję stwierdzono niedorozwój umysłowy, osobę taką poddawano operacji chirurgicznej. Tymi zabiegami obejmowano osoby z wrodzonymi wadami rozwojowymi, padaczką, schizofrenią a także cierpiących na alkoholizm.

Okres II wojny światowej można nazwać „świętem eugeniki”. Adolf Hitler w końcu urzeczywistnił marzenia zwolenników tej „nauki”. Stworzono program „Aktion T4”, polegający na fizycznym eliminowaniu ludzi niedorozwiniętych psychicznie. Program ten zastosowano w obozach zagłady, gdzie wykorzystano go do grupowego zabijania przebywających tam więźniów. Zbędny balast ludzkości (ludzie umysłowo i fizycznie niedorozwinięci, starcy, dzieci, mniejszości narodowe itp.) został wyeliminowany, aby zrobić miejsce dla „rasy panów”. Był to pierwszy masowy mord ludności dokonany przez niemieckie państwo.

Pierwsza komora gazowa w Europie, w której zastosowano program T4, znajdowała się w Forcie VII na terenie Poznania. W miejscu tym zagazowano ponad 1200 mieszkańców zakładów dla umysłowo chorych. Dziś w zapomnianym już przez większość społeczeństwa miejscu masowej zagłady mieści się Muzeum Martyrologii Wielkopolan.

Mogłoby się wydawać, że wraz z końcem II wojny światowej nadszedł koniec zbrodniczej eugeniki. Niestety, nie zniknęła ona wraz z Hitlerem. Mimo że przemiana odbywała się w powolnym tempie, w końcu udało się jej schronić pod szyldem współczesnej nauki – „genetyki człowieka”. Zwiększone wysiłki, aby zmienić eugenikę w genetykę doprowadziły do powstania ogólnoświatowej infrastruktury. W 1938 r. założono Instytut Genetyki Człowieka w Danii. Kierownictwo tego instytutu powierzono duńskiemu biologowi i genetykowi Tage Kempowi. Fundacja Rockefellera przyznała mu stypendium, by w ten sposób zachęcić go do stania się prekursorem praktyk eugenicznych w Europie. Do dziś istnieje na świecie wiele placówek, które po II wojnie światowej zmieniły swoją nazwę, aby w ten sposób zataić przed społeczeństwem swoje powiązania z ludobójstwem.

Twitter