Challenge: nastoletni tata

Mogło być na przykład tak:  Marek odciął się od sprawy. Nie powiedział nic nikomu innemu, a Dominice tylko jedno zdanie: „to twoja sprawa”.  Zapomniał. Nie dał sobie szansy na ojcostwo w tym momencie. Może kiedyś?  

Teraz rozwiązanie idealne, czasem się udaje. Dominika była dziewczyną Marka od trzech lat. Marek przyjął to na klatę. Podjął odpowiedzialność. Zamiast wyjazdu z kumplami – wyprawka dla malucha. W wakacje zaczął pracować, by w ciągu roku porządnie przysiedzieć i skończyć szkołę. Narodziny Arka jeszcze bardziej go zmobilizowały. Po dwóch latach młodzi pobrali się, Dominika skończyła szkołę. Dziś czekają na kolejnego synka. 

Tak często bywa: Dominika i Marek nie byli parą. Marek nie uciekł od odpowiedzialności.

– To, że nic mnie nie łączy z Dominiką, nie przekreśla faktu, że zostałem ojcem – powtarzał rodzicom, którzy mieli swoje pomysły na rozwiązanie problemu. Marek postanowił brać udział w wychowaniu Arka, wspierać Dominikę materialnie. Oboje mają swoje plany na przyszłość, ale o Arka chcą się troszczyć wspólnie i ich drugie połówki to respektują.

Nastoletni ojcowie mają swoje rodziny. Jest mama, jest tata i są dziadkowie. Oni często próbują podsuwać młodym własne rozwiązania, z pewnością myślą o swoim dziecku, które zostało rodzicem i jego dobru, planach wobec niego. I tu nastoletni tata może stanąć przed dużym wyzwaniem: jak działać? Jak się zachować, co wybrać? Jak pokazać swoją dojrzałość? Zostać rodzicem w wieku nastu lat to jest sytuacja kryzysowa dla całej rodziny. Da się przez ten kryzys przejść, tylko trzeba wiedzieć jak, by się zanadto nie poobijać i nie ranić. Warto wtedy skorzystać z profesjonalnej pomocy. Po to jest m.in. Fundacja Javani.

A zatem kochany nastoletni tato! Jesteś ojcem i tego nic nie zmieni. Nie ma na to wpływu rodzaj i siła relacji z dziewczyną –mamą. Do niej może nigdy już bliżej nie będzie, ale więzy krwi z dzieckiem pozostaną. Co zrobić? Pomyśl o twoim dziecku za parę lat, co chcesz mu dać? Możesz być obecny w jego życiu. Możesz dać mu poczucie bezpieczeństwa. Możesz być jego najsilniejszym obrońcą. Gdy ktoś zrobi mu przykrość, będzie mógł uciec do ciebie po pomoc. Gdy będzie właził na drzewa, budował zamki z klocków, uczył się wiązać buty, będziesz go mógł pochwalić. Będzie czekał na twoją reakcję, gdy zawoła: „Tato, patrz, co ja umiem!”.

A przede wszystkim, nawet, jeśli zamieszkasz daleko, będzie miał o kim powiedzieć: „To jest mój tata!”. A to dla dziecka jest warte wszystkich pieniędzy świata! Bądź dzielny! Podejmij wyzwanie!

Twitter