Zamknięcie Roku Wiary

Kiedy w 2011 r. papież Benedykt XVI ogłosił w swoim liście apostolskim Porta fidei Rok Wiary, nikt nie wiedział jeszcze, jak będzie wyglądał, jak będzie przeżywany w Kościele. Dzięki jednak tak wczesnej zapowiedzi, Kościół był w stanie przygotować się na to doniosłe wydarzenie, jedno z najważniejszych ostatnich dziesięcioleci. Papież Benedykt XVI zapowiedział, iż Rok Wiary (drugi tego typu ogłoszony w Kościele powszechnym) rozpocznie się w 50. rocznicę otwarcia obrad Soboru Watykańskiego II. I jak ten sobór miał być powrotem do źródeł chrześcijaństwa, tak też Rok Wiary miał być powrotem do wiary, do głębszego jej przeżywania, a przy okazji do lepszego poznania tego, w co wierzymy.

Istnieje pewna symetria w wydarzeniach obecnych i tych sprzed 50 lat. 51 lat temu Sobór został zwołany przez papieża Jana XXIII, po którym nikt by się tego nie spodziewał. Sobór zaś zamknął uroczyście już inny papież – Paweł VI. Tak samo w Roku Wiary doświadczyliśmy małej rewolucji – jeszcze 12 miesięcy temu przemawiał do nas Benedykt XVI, może sędziwy już, ale gorliwego ducha, mały człowiek wielkich decyzji, zaś dziś zamyka Rok Wiary przy relikwiach św. Piotra, księcia Apostołów, papież Franciszek, młodszy, człowiek spoza Europy, tradycjonalista, choć dla niektórych niekonwencjonalny w swoim działaniu. Zatem przeżyliśmy konklawe w Roku Wiary. Kto chciał, mógł nawet zaadoptować kardynała! Ale czy zmiana na Tronie Piotrowym jest najważniejsza?

W Roku Wiary byliśmy zachęcani do sięgnięcia po Katechizm Kościoła Katolickiego, do czytania dokumentów Soboru Watykańskiego II, do licznych konferencji oraz dni skupienia. Rzeczywiście trzeba przyznać, że Kościół jako wspólnota przygotował się wyśmienicie na ten szczególny czas. W wielu miejscach zawiązały się nowe wspólnoty, rady parafialne, grupy modlitewne. Wielu powróciło do Kościoła, przeżyło nawrócenie, a bardziej zaangażowani w duchową odnowę pociągnęli także innych do Jezusa. Benedykt XVI wskazywał jasno na cel Roku Wiary – mamy słuchać nauczania soborowego, które mimo tak wielkich zmian kulturowych i społecznych w świecie nie straciło przez pół wieku nic z aktualności. Nadal pozostaje żywe – wystarczy sięgnąć do poszczególnych konstytucji, by się przekonać, że wmawiana w mediach interpretacja soborowa nie istnieje, a już na pewno nie bazuje na dokumentach Kościoła. Każdy wierzący mógł się sam o tym przekonać – w kościołach były wystawione Katechizmy oraz Dokumenty Soboru Watykańskiego II.

Rok Wiary to także wsłuchanie się w nawoływanie Ducha Świętego. W Archidiecezji Łódzkiej był to okres szczególny jeszcze pod jednym względem – nowy arcybiskup metropolita ks. Marek Jędraszewski zaproponował swoim wiernym „Dialogi w Katedrze”, comiesięczne spotkanie, podczas którego arcybiskup odpowiadał na pytania wiernych, jedne przygotowane i przesłane wcześniej, inne zadawane na miejscu. W wielu innych miejscach rozpoczęto podobne wydarzenia. Warto wspomnieć niesamowitą, bo wielotysięczną adorację Pana Jezusa na Stadionie Narodowym w Warszawie. W poszczególnych środowiskach zaczęto zwracać uwagę na możliwości ewangelizacyjne. Ukazały to szczególnie Dni Młodzieży w Rio de Janeiro, gdzie cały świat mógł zobaczyć, że młodzi katolicy mają żywą wiarę i chcą ją szerzyć, chcą wierzyć i starać się dla swojego Mistrza.

Twitter