Zachęta...

Wkroczyliśmy w XXI wiek, a tutaj nadal straszą Sądem Ostatecznym. Przypadająca w ostatnią niedzielę roku liturgicznego uroczystość Chrystusa Króla kieruje nasze myśli ku rzeczom ostatecznym. Nie chodzi tutaj o straszenie, tylko o przekazanie prawdy zbawczej. Według nauki Kościoła opartej na objawieniu biblijnym przy końcu istnienia świata dokona się powtórne przyjście Chrystusa (tzw. paruzja) i sąd nad stworzeniem. Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia nam, że "owej godziny, którą zna tylko Bóg Ojciec, zostanie ostatecznie ujawniona prawda o relacji każdego człowieka z Bogiem. Sąd Ostateczny pokaże to, co każdy uczynił dobrego, i to, czego zaniechał w czasie swego ziemskiego życia, łącznie z wszystkimi tego konsekwencjami". Poznamy skutki naszych decyzji, jak wpłynęliśmy na losy życia innych ludzi, ile łez radości lub bólu wycisnęliśmy z oczu naszych bliźnich. Będzie nam także dane poznać i zrozumieć sens wszystkich wydarzeń i decyzji Boga, zobaczyć, jak Opatrzność Boża wszystko mądrze prowadziła i skutecznie zaradzała. Wszystko zostanie wyjaśnione. Pozostanie tylko pytanie o przyszłość nas samych.

To dopiero będzie napięcie nerwowe. Utysiąckrotniona niepewność ucznia czy studenta: zdałem - nie zdałem; promowany - nie promowany, zaliczone - nie zaliczone. Towarzyszyć będzie zapewne zdumienie i zaskoczenie wyrażone w ewangelicznym pytaniu: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym, spragnionym, przybyszem, nagim? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?» Zdumienie, że "tamto, tak mało ważne" stało się tutaj "takie ważne", że to, co tam "było znaczące", tutaj "nie ma znaczenia". Jak pierwszoklasista wywołany przez "panią" do tablicy nie wie do końca, czy poprawnie rozwiązał zadanie z matematyki. A sądzeni będziemy z miary miłości, stopnia wrażliwości na ludzką niedolę i gestów braterskiej solidarności z potrzebującymi, w których widzieliśmy Chrystusa.

To dobrze, że rok liturgiczny kończy się niemal niezauważalnie. Zupełnie inaczej niż odliczany czas według kalendarza świeckiego, gdzie żegnamy Stary a witamy Nowy przy odpalaniu sztucznych ogni, strzelających korkach szampana, radosnej zabawie noworocznej. Uroczystość Chrystusa Króla, wprowadzająca nas w ostatni tydzień roku liturgicznego, może być swoistą zapowiedzią naszych ostatnich dni czy godzin życia. Podobnie jak "ta ostatnia niedziela" wpisana w jeden z jesiennych miesięcy, w połowie zajęć szkolnych, zawodowych, wśród trosk o zakup węgla czy choćby nowych butów na zimę, planów na ferie zimowe, odrabiania prac domowych, przygotowywania się do klasówki, kolejnego kolokwium, tak również w połowie naszego codziennego zabiegania przyjdzie" ta ostatnia godzina".

Uroczystość Chrystusa Króla, mówiąc o przyjściu Zbawiciela na końcu czasów, paruzji, chce nas uwrażliwić także na nasze indywidualne spotkanie z Nim w godzinie naszej śmierci. I nie chodzi tutaj o straszenie..., tylko o zachętę do pięknego i mądrego życia.

PS
Szczęśliwego Nowego Roku Liturgicznego :)

Twitter