W tegoroczne Święta Bożego Narodzenia prośmy o serce dziecka

Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» Jezus im odpowiedział: «Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie».
Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście obejrzeć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po co więc wyszliście? Zobaczyć proroka? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on».
(Mt 11,2-11)

Jan Chrzciciel jest tym, który zapowiadał przyjście Chrystusa. To On ochrzcił Go wodą
i usłyszał głos z nieba, mówiący: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie. Może, więc dzisiaj dziwić pytanie Jana, czy Jezus jest tym, którego mamy oczekiwać. To pytanie, przez które przemawia pragnienie ostatecznego potwierdzenia. To jasne, że chcemy mieć pewność, gwarancję tego, że się nie mylimy. Wiara jednak wykracza poza granicę rozumu, wymaga zawierzenia, skoku w niepewność. Ksiądz Jan Twardowski pisał w jednym ze swych wierszy:
Jaka to radość pokochać Ciebie
od pierwszego spojrzenia
bez dowodu na Twe istnienie.
Mimo że Boga można w pewnym zakresie poznać rozumem, jednak bez wiary i miłości nie będzie możliwe spotkanie z Nim, nie będzie możliwa prawdziwa relacja osobowa. Czekając na Święta Bożego Narodzenia, starajmy rozbudzić w sobie dziecięcą ufność. Niech narodzenie Jezusa nie będzie dla nas tylko przypomnieniem doskonale znanej historii, której wysłuchamy, lecz nie pozwolimy by dotknęła naszego serca. Prośmy o serce dziecka, które pełne jest wiary, miłości i zachwytu. Stańmy się mali, aby móc doświadczyć tego, co największe. Niech podczas tegorocznych świąt nasze serca naprawdę staną się przytulną kołyską dla Jezusa, dla Tego, który, będąc bogatym, dla nas stał się ubogi, aby nas ubóstwem swoim ubogacić.

Twitter