Pomiędzy nami

Świętujemy dziś tajemnicę, której nie umiemy zrozumieć. Może jedynie – albo aż – uwierzyć, że szopa w Betlejem stała się symbolem miłości Boga do człowieka. Syn Boży posłany przez Ojca otrzymuje ciało i rodzi się z kobiety, staje się noworodkiem, jeszcze przez chwilę jest połączony z matką pępowiną. Czy Bóg może być bliżej człowieka? Maleńki Bóg jest całkowicie uzależniony od troski ludzi, od ich opieki. Przecież to kompletnie odwrócone role! Wiecie, co to jest? To najcudowniejsza lekcja pokory, jaką zaoferował nam Najwyższy.

Czy zastanawialiście się, co działo się w tym czasie w sercach Józefa i Maryi? Zawsze myślałam, że musieli być kompletnie przerażeni, bez żadnej pomocy, w obcym mieście, zdani tylko na siebie. I jeszcze ta stajnia, która nie spełniała przynajmniej podstawowych zasad higieny. A jednak zapewne cały czas odczuwali Bożą obecność, widzieli sens w bezsensie i radość w przykrości. Gdyby tak nie było, któreś z nich mogło popaść w rozpacz i zacząć przeklinać Stwórcę. I chociaż Maryja „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”, to nie po to, żeby wypominać Bogu, że nie pomógł jej zorganizować lepszego porodu. Ona wiedziała, że Bóg chce dla niej najlepiej, dlatego próbowała zrozumieć, jakie dobro i mądrość kryje się w ubogim żłobie. Ona też na pewno doświadczała dogłębnie cudów tej świętej nocy.

Podobają mi się przedstawienia sceny narodzin Jezusa, w których ukazany jest szeroki kadr, gdzie widać wszystkich. Nie tylko Świętą Rodzinę, osły i woły, pasterzy, czasem i Trzech Mędrców, ale także całe zastępy aniołów, nieustannie śpiewających Gloria. Ta asysta z Niebios utwierdzała świadków narodzin Jezusa, że dzieje się coś arcyważnego. To pierwsi goście, pasterze, usłyszeli:

Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.

Spróbujmy w te Święta patrzeć na całościowy plan zdarzenia, a nie tylko detal i zbliżenia. Góra i dół, niebiosa i ziemia nierozerwalnie już złączone dzięki Jezusowi Chrystusowi. Emmanuel to przecież znaczy „Bóg z nami”.

Twitter