Orioński Instytut Świecki – służba Miłości i dla Miłości w świecie

Prowadzimy życie świeckie, a jednocześnie świat jest naszym „zakonem”. Życie w instytucie łączy bowiem w sobie świeckość z doskonałością życia konsekrowanego. Takie są cechy każdego instytutu świeckiego – świeckość, konsekracja oraz apostolat. Naszym zadaniem jest więc przemieniać świat od wewnątrz, żyjąc w świecie i dla świata, ale należąc wyłącznie do Chrystusa, mamy być „solą ziemi” i „światłem świata.” Dzięki temu, że nie mamy habitu i pracujemy w różnych zawodach, przenikamy różne sfery życia społecznego, kulturowego, politycznego i możemy docierać w te środowiska, gdzie inne osoby konsekrowane, kapłani i siostry zakonne, dotrzeć nie mogą lub mają utrudniony dostęp. Dlatego też z reguły nie informujemy innych o naszym powołaniu, tajemnicę Bożego wybrania nosimy w naszych sercach. Nasz apostolat dokonuje się przede wszystkim przez dawanie świadectwa swoim codziennym życiem, gdy jesteśmy zaangażowane w różnorakie przedsięwzięcia charakterystyczne dla osób świeckich.

Z chwilą wstąpienia do instytutu zewnętrznie, z pozoru, nie zmienia się nic, w istocie jednak, w głębi serca, zmienia się wszystko. Prowadząc życie świeckie, żyjemy według rad ewangelicznych, to znaczy – pragniemy naśladować naszego Pana Jezusa Chrystusa, idąc po Jego śladach. W codzienności prowadzimy intensywne życie modlitewne, wsłuchując się w Słowo Boże, adorując Najświętszy Sakrament, uczestnicząc codziennie w Eucharystii. Żyjąc w świecie łączymy kontemplację z działaniem. Oddajemy życie Chrystusowi poprzez złożenie ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Czystość wyraża miłość do Boga przez całkowity dar z siebie. Ubóstwo wyraża ubogą postawę wobec Chrystusa. Posłuszeństwo wyraża się w uznaniu woli Bożej za własną, oddaniu swojej woli Bogu.

W Oriońskim Instytucie Świeckim składamy dodatkowy czwarty ślub – szczególnej wierności Papieżowi, który jest zgodny z charyzmatem oriońskim. Instytut jest bowiem najmłodszą gałęzią Rodziny Oriońskiej – dzieła, którego założycielem jest św. Alojzy Orione, a które zawiera w sobie Zgromadzenie Synów Boskiej Opatrzności, Małe Siostry Misjonarki Miłosierdzia, Siostry Sakramentki, Pustelników Boskiej Opatrzności oraz Orioński Ruch Świecki i Orioński Ruch Młodych. Dzieła, które podejmował św. Alojzy Orione, stanowiły odpowiedź na znaki czasu, w którym żył. Tym samym swoich działań nie skupiał w określonych środowiskach czy na określonych warstwach społecznych, szedł ze swoją posługą miłości tam, gdzie pojawiała się taka potrzeba. Jak mówił, nie ma nic piękniejszego, niż przynosić duszom Chrystusa i dawać dusze Chrystusowi. W jego pismach niczym refren powtarza się wołanie „Dusz! Dusz!”. Pragnął zanosić Miłość Chrystusa wszystkim, ale to wszystkim, otwierać drzwi serca dla wszystkich, bo „nasza miłość nigdy nie zamyka drzwi”, a „tylko miłość zbawi świat”. Mawiał często: „czynić dobrze wszystkim, źle nigdy i nikomu”. Jego miłość do Boga wyrażała się w całkowitym służeniu i oddawaniu siebie najbardziej opuszczonym i pogardzanym przez społeczeństwo. Programem jego życia było „odnowić wszystko w Chrystusie”. Polega ono na głoszeniu prawdy i uświęcaniu dusz przez poznanie i miłość Bożą oraz na ustawicznym odnawianiu w Jezusie Chrystusie ukrzyżowanym instytucji i wszystkiego, co należy do społeczności ludzkiej, aby zjednoczyć całą ludzkość w jedno ciało – święty Kościół katolicki ustanowiony przez Jezusa Chrystusa. Zgromadzenia, które założył, służyły więc służbie najbardziej potrzebującym – tym materialnie, jak i duchowo. Św. Alojzy Orione umiłował także Papieża jako „słodkiego Chrystusa na ziemi”. Określając charyzmat orioński jednym zdaniem, można by powiedzieć, iż jest to doprowadzenie wszystkich ludzi do Kościoła i do Papieża przez służbę miłości.

Twitter