Oburzeni miłosierdziem

Przysłuchiwałam się ostatnio rozmowie bardzo kościołowego małżeństwa, które z niechętnym tonem dyskutowało na temat Franciszkowych rewolucji. W pewnym momencie padł argument, że kiedyś to trzeba było porządnie pokutować, a dziś wystarczy przejść przez bramę.

Domagamy się sprawiedliwości, dla siebie i innych, tymczasem Bóg oferuje nam coś, co biskup Grzegorz Ryś nazwał „skandalem miłosierdzia”. Po ludzku jest to nie do przyjęcia, że ktoś od ręki kasuje nasze wszystkie dotychczasowe długi i jeszcze pozwala zaciągnąć nowy kredyt! Starszy brat z przypowieści o synu marnotrawnym także był zniesmaczony postawą swojego ojca. Nie protestował, gdy ojciec sprawiedliwie dzielił majątek, był posłuszny rozporządzeniom, ale musiał być mocno wkurzony, widząc ojca witającego z honorami, a przede wszystkim ogromną miłością godnego jedynie pożałowania brata.

Gdy 8 grudnia 2015 r. papież Franciszek ogłosił Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia „jako pełen łaski czas dla Kościoła”, stało się coś nieprawdopodobnie pięknego. Niebo jeszcze bardziej otworzyło się na grzeszników, a Bóg z jeszcze większą czułością zaczął przygarniać swoje dzieci. Żyjemy w czasach powszechnego ateizmu, odwrócenia się od Stwórcy, bluźnierstw przeciw Niemu, ale jednocześnie czasach skrajnego egoizmu i hedonizmu, w których brakuje miłości i zaufania. Dlatego Bóg wzbudził w papieżu pragnienie ustanowienia wyjątkowego czasu łaski, Roku Miłosierdzia, bo - jak pisze święty Paweł - „Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”.

Jednym z wyjątkowych znaków tego czasu są Bramy Miłosierdzia. Dzięki nim „Każdy wchodzący będzie mógł doświadczyć miłości Boga, który pociesza, przebacza i daje nadzieję” – jak pisze papież w Misercordiae Vultus. Oczywiście, żeby uzyskać odpust zupełny nie wystarczy przejść przez dowolną Bramę Miłosierdzia, ale – jak pisze papież – „ważne jest, aby ten moment był połączony przede wszystkim z Sakramentem Pojednania i uczestnictwem w Mszy św. oraz refleksją nad miłosierdziem. Konieczne będzie, by tym celebracjom towarzyszyło wyznanie wiary i modlitwa za mnie oraz w intencjach, które noszę w sercu dla dobra Kościoła i całego świata.”

Wierzę jednak głęboko, że ci, którzy żyją w grzechu ciężkim, przechodząc przez Bramę Miłosierdzia, dostępują poruszenia serca. Franciszek w książce Miłosierdzie to imię Boga pisze: „Jeśli tylko na Niego popatrzymy, jeśli tylko podniesiemy wzrok, skupiony na naszym ego i na naszych ranach, i zostawimy choć wąski przesmyk dla działania Jego łaski z naszym grzechem, z tym, czym jesteśmy, z naszą nicością, naszą nędzą.” Mam pewność, że w tych Bramach Miłosierdzia dzieją się małe i wielkie cuda. Wystarczy tylko zrobić krok i westchnąć do Jezusa o pomoc. Ja sama doświadczyłam łaski, gdy tylko przekroczyłam próg bramy katedry. Parafrazując Neila Armstronga, można by powiedzieć: To jest mały krok człowieka, ale wielki skok dla Bożej miłości.

Twitter