Nie szukaj duchowych „dziwactw”

Od wielu lat prowadzi Ojciec modlitwy o uwolnienie i uzdrowienie wewnętrzne. Czy doświadczenie osobistego nawrócenia pomaga Ojcu lepiej zrozumieć osoby, które są daleko od Pana Boga?

Być może tak. Wiem, jak to jest żyć bez Niego. Gdy szukam moich religijnych korzeni, to dochodzę do wniosku, że… ich nie mam. Moi rodzice żyli z dala od Kościoła. Nie pamiętam wspólnego chodzenia na Mszę św. albo rodzinnej modlitwy. Mój tata do dziś jest wielkim antyklerykałem. Po wielu latach mojego kapłaństwa w jego podejściu do Kościoła i Pana Boga zmieniło się tylko jedno. Gdy przedstawia swoje opinie na różne tematy, dodaje jedynie, że „u pijarów jest inaczej”. Nadal nie praktykuje. Wielką łaską jest to, że moja mama przeżyła nawrócenie – w dniu moich ślubów zakonnych poszła do spowiedzi pierwszy raz od 40 lat. Jak to często bywa, jedyną osobą, która dbała o mój kontakt z Panem Bogiem, była babcia. Ale po przeprowadzce, gdy babci nie było już pod ręką, moja przygoda z Kościołem skończyła się definitywnie. Oczywiście, była Pierwsza Komunia Święta i bierzmowanie, ale hurtem, bo wszyscy szli.

Mimo to teraz rozmawiam z kapłanem. Jak to się stało?

Pewnego razu, gdy nie byłem świadomy Bożych zamiarów wobec mnie, pojechałem rowerem na przejażdżkę. Pękł mi łańcuch, a do domu miałem 10 km. Rozglądam się, wypasiona chata, no to idę. Drzwi otwiera jakaś pani. Opowiadam spanikowany, co i jak się stało, a ona żebyśmy pogadali i napili się kompotu… Nagle, ni stąd, ni zowąd powiedziała: „Ty wiesz, że będziesz księdzem?”. Osłupiałem. „Nawet więcej. W tym roku przyjedziesz do nas na oazowe rekolekcje i będziesz animatorem Ruchu Światło-Życie”. Pani była siostrą zakonną, ale należała do zgromadzenia bezhabitowego. Po latach dowiedziałem się, że s. Basia tak ma, Pan Bóg zdradza jej różne tajemnice.

I pojechał Ojciec na rekolekcje? Brzmi dość naiwnie.

Ale tak było. Łańcuch pękł mi w kwietniu, w lipcu pakowałem się na rekolekcje…

A co się działo przez te trzy miesiące?

To było największe zmaganie w moim życiu: spowiedź po wielu latach, lektura książek ks. Blachnickiego, godziny rozmów z księdzem. Przeszedłem ekspresowy kurs oazowy, wszystkie stopnie na raz. Się zaczęło.

Dziś mamy dowód, że s. Basia miała dar prorocki. Jak rozróżnić, czy osoba, którą spotykamy i „przepowiada nam przyszłość”, faktycznie jest obdarzona przez Pana Boga nadprzyrodzonymi zdolnościami?

Szukajmy tego w zwyczajnych znakach i słowach, bo Pan Bóg jest prostszy, niż nam się wydaje. On posługuje się codziennością. Rower, łańcuch, kompot – czy może być coś prostszego? Nie dopatrujmy się „dziwactw duchowych”. Do wspólnoty, której teraz posługuję, należy pani Maria, również obdarzona darem prorockim. Jest najzwyczajniejszą w świecie babcią. Wychowuje wnuki, opiekuje się Żywym Różańcem, posługuje śpiewem. Jak to się mówi, nic specjalnego.

W swojej książce pisze Ojciec: „Jestem zwolennikiem tradycyjnej pobożności, ponieważ jest najbezpieczniejsza. Nie szukam duchowych dziwactw, emocjonalnych uniesień (…). Duch Święty działa w cichości serca, w normalności”. Duchowe „dziwactwa” kojarzą nam się czasami z popularnymi dziś wspólnotami charyzmatycznymi. Po czym poznać, że dana grupa jest… normalna?

Właśnie po tym, że nie ma w niej „dziwactw”.

Czyli?

Od pierwszego roku formacji seminaryjnej należałem do Odnowy w Duchu Świętym u oo. Kapucynów w Krakowie. Doświadczyłem normalnej, zdrowej wspólnoty. Ale przez lata posługiwania zobaczyłem też rzeczy przerażające. Przykład pierwszy: Msza św. o uzdrowienie, tłumy ludzi niemieszczące się w kościele. Ksiądz otworzył tabernakulum i pół kościoła padło na podłogę, włącznie z posługującymi. „Jak oni mają takiego Pana Jezusa, to strach Go przyjmować w Komunii św.” – pomyślałem. Byłem zszokowany, zrodził się we mnie lęk. Czy tak działa Pan Bóg? Przykład drugi, trochę zabawny. Do pewnego miasta przyjechał znany charyzmatyk, jednak był tak zmęczony, że nie dał rady pójść do kościoła na modlitwę. Zastąpili go inni, „zwykli” księża. Nagle do jednego z nich podbiegła kobietą, chwyciła go za komżę i padła. „Wstawaj, to nie ten” – zawołała druga…

Twitter