Mężczyźni stają do walki

Dorota Niedźwiecka: Uciekający od zobowiązań „wyrośnięty chłopiec” lub niestroniący od przemocy macho – taki obraz Amerykanina dociera do nas za pośrednictwem hollywoodzkich filmów. Czy jest on prawdziwy?

Donald Turbitt: To nie jest rzeczywistość przeciętnego mężczyzny w Stanach. Większość Amerykanów nadal chce mieć szczęśliwą rodzinę: z jedną żoną i z dziećmi. I – w przeciwieństwie do tego, co się przedstawia w filmach – ciężko pracujemy, by utrzymać godny dom dla nich. Średnia płaca u nas wynosi 50 tys. dolarów rocznie – co oznacza, że jeśli tylko jedno z małżonków pracuje, nigdy nie zakupią nieruchomości na własność. Wielu mężczyzn w Stanach próbuje o własnych siłach zdobyć takie środki, by żyć w dobrobycie, nie pyta jednak, jak żyć dobrze.

Próbują radzić sobie w życiu z pominięciem wiary?

Tak. Nie chcę bagatelizować także innego problemu: zepsucia moralnego. O wiele łatwiej dziś jest zachowywać się niemoralnie, niż było to lata temu. Gdy byłem chłopcem, nie chciałem przebywać w towarzystwie mężczyzn, którzy mieli wiele kobiet – świadomość niemoralności ich działań mnie odstręczała. Dziś postrzega się to jako powód do dumy.

Kultura bardzo się zmieniła na przestrzeni ostatnich czterdziestu, pięćdziesięciu lat. Byliśmy chrześcijańskim krajem: a gdy chrześcijaństwo dominuje, masz wokół siebie chrześcijańskie wartości, które utwierdzają cię w takim a nie innym działaniu. Dziś może 20 proc. katolików chodzi na Msze św., w tym zaledwie 5 proc. mężczyzn. Oddziałują na nas nie wartości, o których można usłyszeć w kościele, ale to, co widzimy w telewizji. Większość amerykańskich mężczyzn chce być bohaterami – znanymi sportowcami, biznesmenami, postaciami jak w telewizji. Ale mało który chce być święty. Wielu nie ma też porządnego wzorca, co to znaczy być ojcem (ponad połowa dzieci w Stanach na co dzień nie ma przy sobie ojców). To mężczyzn wprawia w zakłopotanie: nie bardzo wiemy, co robić i jak, by odpowiedzieć na pragnienia, których doświadczamy głęboko w sercu.

Mężczyźni wydają się być w potrzasku. Z jednej strony: pragną trwałej i szczęśliwej rodziny, z drugiej – podejmują działania, udaremniające jej zbudowanie.

Dlatego wychodzimy do nich z programami. Męski ruch protestancki działa w Stanach prężnie i na dużą skalę (stanowi około 90 proc. ruchów męskich) od kilkudziesięciu lat. My, katolicy, dopiero się rozpędzamy. Podziwiam protestanckich Promise Skippers (Kapitanów Obietnic) – za działalność formacyjną i za zgromadzenie w Waszyngtonie ponad miliona mężczyzn na modlitwę. To był największy zjazd religijny w historii tego miasta. Robiło wrażenie: gdy zgromadzeni śpiewali, ziemia dosłownie drżała pod stopami. Moim celem jest zorganizowanie podobnego zgromadzenia katolickich mężczyzn.

To cel szczegółowy. A jaki jest główny cel Mężczyzn św. Józefa?

Proponujemy przede wszystkim nawiązanie osobistej relacji z Chrystusem. W pierwszym rzędzie nie chodzi nawet o to, by być dobrym mężem i ojcem – bo to będzie naturalną konsekwencją odnowienia duchowości. Chodzi o to, by każdy z nas zbudował silną więź z Bogiem. Po co? Atak na rodzinę jest dziś oczywisty. I patrzyłbym na niego nie tylko na poziomie naturalnym – jako na wynik działań zlaicyzowanych sił, ale także na poziomie duchowym – jako na efekt ulegania przez poszczególnych ludzi pokusom diabła. Aby temu przeciwdziałać potrzebna jest nie tylko mądrość naturalna, lecz także nadprzyrodzona, którą możemy odnaleźć właśnie w Kościele.

Skupiacie się przede wszystkim na duchowości – ale macie także swój program organizacyjny.

Naszym celem jest zbudowanie struktur w każdej parafii. W niektórych widać już efekty. U mnie w parafii Świętego Antoniego w North Providence (Rhode Island), gdzie około 2 tys. osób uczestniczy co niedzielę we Mszy św., po trzech latach działalności mamy aż stu mężczyzn w ruchu. I podczas gdy trzy lata temu do kościoła chodzili głównie 60- i 70-latkowie, dziś przeważają 20-, 30-, 40-latkowie.

Jako Ruch św. Józefa jesteśmy w trakcie budowania struktur w naszym kraju i – na prośbę polskiego kardynała Stanisława Dziwisza – także międzynarodowych.

Twitter