Lectio divina na Boże Narodzenie

PRZYGOTOWANIE - MODLITWA

Postaraj się znaleźć spokojne miejsce i czas nie krótszy niż 20-30 minut. Niech w klimat skupienia wprowadzi Cię chwila ciszy lub medytacyjnej muzyki. "Zamknij w szafie" swoje problemy i sprawy, które Cię absorbują w tym momencie. Niech zapanuje w tobie cisza oraz ZDOLNOŚĆ DO SŁUCHANIA - ona jest warunkiem owocnego rozważania Biblii!

Pomódl się swoimi słowami lub podaną niżej modlitwą:

Ojcze, prawdziwa Światłości, która mnie oświecasz, spraw, aby to Boże czytanie było dla mnie pożyteczne. Ześlij Twoje światło na nasze dusze, abyśmy Cię poznali i kochając Ciebie, byli szczęśliwi. Spraw, aby Adwent, który za kilka dni rozpoczniemy, był dla nas czasem radosnego oczekiwania. Panie, Ty jesteś Światłością. Spraw, aby Twoja światłość zamieszkała we mnie i oświecała mnie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków

CZYTANIE (lectio)

Przeczytaj w skupieniu jeden lub dwa razy podany poniżej tekst.

J 1, 14

"A Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas!
I my oglądaliśmy chwałę Jego,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca
pełen łaski i prawdy".

Modlitwa

DUCHU ŚWIĘTY, proszę Cię, zaradź ślepocie mojego umysłu. W pokornym błaganiu proszę Cię o Twoje światło. W postawie wiary otwieram się na Twoje działanie i wnikam w Pismo święte, aby odczytać to, czego chcesz mnie nauczyć.

MEDYTACJA I KOMENTARZ EGZEGETYCZNY

Pomocą do medytacji niech będzie podany niżej komentarz. Pozwoli Ci on bardziej zrozumieć przeczytany tekst, jego kontekst oraz specyficzne terminy - symbole.

W okresie Bożego Narodzenia często będziemy słuchać wstępu do Ewangelii wg św. Jana. Punktem kulminacyjnym tego prologu są przytoczone powyżej słowa. W powyższym rozważaniu skupimy się na tych właśnie słowach.

Autor czwartej Ewangelii nie opowiada w sposób obrazowy o narodzeniu Jezusa w Betlejem, jak to czynią np. Mateusz czy też Łukasz. Nie ma stajenki, pasterzy oraz anielskich chórów. Jednakże także i czwarty Ewangelista bardzo dobitnie mówi o tym fakcie. Jest to punkt zwrotny w całej Historii Zbawienia. Bóg przez swego Syna - przedstawionego jako Słowo Przedwieczne, które istniało od początku - przyjmuje ciało i staje się człowiekiem, staje się jednym z nas.

W Prologu czytamy, że "Słowo było na początku; Słowo było u Boga; w Słowie było życie; Słowo było światłością" itd. Ponadto w tym kulminacyjnym momencie czytamy, że "Słowo STAŁO SIĘ ciałem", co oznacza, że przyjęcie ludzkiej natury przez Słowo jest faktem historycznym. Jezus stał się jednym z nas. Stał się do nas podobnym we wszystkim - oprócz grzechu.

Podmiotem zdania jest "Słowo". To ono stało się "Ciałem" (greckie "sarks"). W Ewangelii Janowej "ciało" oznacza to, co jest słabe i przemijające. Bóg jednak z miłości do nas i dla nas przyjmuje to, co jest słabe. Podkreślając bóstwo Słowa, Ewangelista bardzo wyraźnie stwierdza także Jego pełne człowieczeństwo.

I właśnie to Słowo "zamieszkało (dosłownie: "rozbiło namiot") wśród nas". Wybór tego czasownika jest symboliczny. Wiemy, iż każdy, kto "rozbija namiot", nie ma trwałego zamieszkania, nie posiada domu.

Wyrażenie "rozbiło namiot" ma także kontekst teologiczny. Nawiązuje ono wyraźnie do idei przebywania Jahwe wśród narodu wybranego najpierw w Namiocie Spotkania na pustyni (por. Wj 25,8; 29,42-46: "to będzie ustawiczna ofiara całopalenia składana z pokolenia w pokolenie u wejścia do Namiotu Spotkania przed Panem, gdzie będę się spotykał z tobą aby rozmawiać"; Kpł 26,11; Lb 35,34), następnie w świątyni jerozolimskiej (por. 1 Krl 8,10 - 13), a w sposób szczególny do przebywania Boga w Izraelu przez swoje Prawo i Mądrość (por. Syr 24,8 - 12.23; Bar 3,36; 4,1 - 4).

Twitter