Gesty i słowa zapomniane

Tyle się dyskutuje o Mszy św. według nowego rytu, o tym, że w rycie tzw. trydenckim jest tajemniczość i mistycyzm, którego brakuje w „zwykłej” Mszy św. Obserwując jednak zachowanie wiernych na Mszy św., dochodzę do zupełnie innego wniosku. To nie z samą istotą Mszy św. są problemy, lecz z tym, że ludzie może i słuchają tekstu w języku ojczystym, ale kompletnie nie rozumieją, dlaczego taka formuła ma miejsce, dlaczego taka odpowiedź jest ważna, co istotnego jest w gestach. Pewna pani powiedziała mi w rozmowie o liturgii, że dla niej gesty nie są ważne, liczy się istota przeżywania Mszy św. Myślę jednak, że pani nie miała racji. Przeżywanie Mszy św. to nie emocje, nie jakieś ekstazy, dreszczyk w środku i łaskotanie serca. To można przeżyć podczas każdej modlitwy. Eucharystia to coś o wiele więcej!

Msza św. to spotkanie z żywym i obecnym Bogiem, tym samym, wiecznie żyjącym, umarłym i trzeciego dnia zmartwychwstającym, tym samym tu i na Golgocie, teraz i 2000 lat temu, tym samym, z którym spotykali się inni święci. Bo Bóg wykracza poza ramy czasu i przestrzeni. Jeśli ktoś idzie na spotkanie z ukochaną osobą, z przyjacielem, to czy jest w stanie powiedzieć, że gesty nie są ważne? Np. nie podam przyjacielowi ręki na powitanie, nie uśmiechnę się do niego, bo przecież liczy się wspólne przeżywanie tej chwili. Nie przyniosę mu herbaty, nie podziękuję mu, nie ukłonię się, bo on i tak wie, że się lubimy, a tak pięknie jest przeżywać tę chwilę razem. Nie odezwę się do niego w czasie naszego spotkania ani słowem, bo on i tak wie, że dobrze o nim myślę. Problem w tym, że gesty, nawet najdrobniejsze, są wyrazem naszego oddania, miłości, przyjaźni, wdzięczności. Jeśli nie wyrażamy tych uczuć, druga osoba nie jest w stanie tego „odebrać”, odczuje dyskomfort. Może Pan nie odczuje dyskomfortu, ale na pewno nie jest przez nas szanowany.

Novus Ordo Missae, jeśli dobrze się przyjrzeć, ma w sobie wiele wspaniałych, pięknych gestów, o których zapomniano, o których się nie mówi, a nikt nigdy żadnym dekretem ich nie zniósł. Dobrze sprawowana Msza św., według nawet nowego rytu, może być prawdziwym przeżyciem, a także umocnieniem z rzeczywistego spotkania z Bogiem, stającym twarzą w twarz przede mną.

Czy wiesz, że…?

- Podczas Wyznania wiary w niedziele i uroczystości na słowa „I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem” wszyscy powinniśmy się pochylić. W tym momencie wielbimy wcielenie, fakt, że Bóg będąc wysoko w Niebie uniżył siebie, ogołocił z majestatu i przyjął ciało, aby odczuwać z nami cierpienie, trudy, aby pracować. Tylko w Boże Narodzenie i Uroczystość Zwiastowania Pańskiego na te słowa się klęka.

- Gdy słyszysz najświętsze imiona: „Jezusa Chrystusa”, „Maryi, Zawsze Dziewicy” oraz innych świętych, powinieneś pochylić głowę. W ten sposób oddajesz cześć Bogu, bo „Jezus Chrystus” nie jest zwykłym imieniem najzwyczajniejszego człowieka, ale Tego Człowieka, Syna Bożego, który dla nas umarł i zmartwychwstał. Na imiona świętych kłaniamy się, by podziękować im, że nas poprzedzili w drodze do Boga, że swoim życiem zawsze na Niego wskazywali oraz zagłębić się na moment w tajemnicę ich relacji ze Stwórcą.

Twitter