Droga krzyżowa: Panie, miej dla mnie cierpliwość

Stacja 1
Sąd

Milczysz. A ja gadam. Kiedy trzeba i kiedy nie trzeba. Ty, Jezu, przed Piłatem wytrzymałeś wielką próbę powściągliwości języka. Nie broniłeś się. Ja natomiast się bronię, bo bardzo nie lubię przegrywać. Nawet wtedy, kiedy wina leży wyłącznie po mojej stronie, wybielam siebie. Staję się wówczas śmiertelnie biały. Ze strachu. Boję się być zdemaskowany.

Jezu milczący, przyjdź do mnie z darem odwagi, abym przed Tobą, przed moimi braćmi i przed sobą stawał zawsze w prawdzie o sobie.

Stacja 2
Wyrok

Łączysz się z drewnianą belką, symbolem cierpienia. Ona będzie wydłużała czas wspinaczki na Golgotę. Będzie coraz cięższa. Chciałbym przejść obok cierpienia, nie zaznając jego ciężaru. Jestem naiwny. Są jednak ludzie – znam ich – którzy wzięli z Ciebie przykład, bez zająknięcia przyjęli, że życie właśnie takie ma być – z cierpieniem.

Panie, weź mnie za rękę i połóż ją na Twoim krzyżu, abym dostąpił łaski zrozumienia skali Twojego poświęcenia się dla mnie.

Stacja 3
Pierwszy upadek

To dopiero początek, a już jest pod górę. Nieprzyzwyczajone do ciężarów ramiona, ręce, nogi próbują się pogodzić z faktem, że z każdym krokiem będzie coraz trudniej. Sił będzie ubywać, a otarć i ran przybywać. W to wszystko musi włączyć się serce. Ono przekona, żeby się nie rozczulać, nie poddawać.

Panie, dziękuję Ci za serce, które mi ofiarujesz, szczególnie wtedy, kiedy ja nie mam serca.

Stacja 4
Matka

Nasi bliscy, nasi rodzice… Są tak blisko nas, może szczególnie wtedy, kiedy już są po drugiej stronie. Tak, z naszej perspektywy wygląda to trochę inaczej.

Maryja za kilka godzin będzie miała Syna właśnie po tej drugiej stronie. Już nie ma wątpliwości, że tak właśnie będzie. Do tej pory była Matką Mesjasza, Jezusa z Nazaretu, Nauczyciela. Teraz jest także Matką Skazańca, bo Syn Boży pozwolił się skazać.

Panie, stoję obok Twojej Matki. Patrzę na Was. Pomóż mi wypełnić moje serce wdzięcznością za moich rodziców.

Stacja 5

Cyrenejczyk

Zaskakuje mnie wiele sytuacji i okoliczności, które są jak zaproszenie: zrób dobry uczynek, pomóż potrzebującemu, powiedz dobre słowo, pochwal, zachęć, wyraź uznanie, wesprzyj duchowo, poświęć czas, wysłuchaj cierpliwie. Otrzymuję takie dary i – na swoją niekorzyść, bo nie innych – nie zawsze potrafię skorzystać. Przechodzę obok nich, a potem znajduję wiele usprawiedliwień. Albo nie znajduję. I jest jeszcze gorzej.

Panie, Szymon Cyrenejczyk – pewnie zmęczony pracą na polu – wracał do domu. Ewangeliści piszą, że został zmuszony do pomocy Tobie. Stawiaj, proszę, na mojej drodze tych, którzy również mnie będą przymuszali, będzie to dla mnie błogosławiony przymus.

Stacja 6
Weronika

Weronika zawsze kojarzy się z odwagą. Opisują ją również takie słowa jak: determinacja, stanowczość, współczucie, empatia. Zebrała część potu i krwi Zbawiciela. Osuszyła twarz, przynajmniej przez chwilę sól potu nie będzie wżerała się w Jego rany i oczy. Pamiątkę ze spotkania – chustę z portretem Boga – zabrała i schowała głęboko… w sercu.

Panie, przy tej stacji proszę Cię o mocną wiarę, abym w jej wyznawaniu i głoszeniu nie dzielił miejsc i okoliczności na lepsze i gorsze.

Stacja 7
Drugi upadek

Nie zawsze potrafię siebie przekonać, żeby po grzechu jak najszybciej powstać i nie kryć się przed Twoją łaską, Panie, w zakamarkach świata. Grzech czasami tak trzyma, nie puszcza, obiecuje, łudzi, mami. Zupełnie niepotrzebnie rozpoczynam z nim dialog, siadamy przy jednym stole i próbuję wysłuchać jego racji. Niejednokrotnie jego argumenty są tak przekonujące.

Jezu, żebym był stanowczy, proszę.

Stacja 8
Niewiasty

Bóg nie pozwala nad sobą płakać. Mówisz, Jezu, abym spojrzał na siebie. Abym przyjrzał się mojemu postępowaniu i nad nim zapłakał. Odruchowo, jakby asekuracyjnie, chciałbym, usprawiedliwiając się, natychmiast dodać: ale w moim życiu nie wszystko jest złe, tylko niektóre rzeczy ewentualnie są do zmiany, prawda? Ale z drugiej strony – może faktycznie niewiele jest we mnie tego, co dobre i wartościowe.

Zbawicielu mój, proszę, nie oszczędzaj mnie, kiedy błądzę, ale także miej dla mnie dużo cierpliwości.

Stacja 9
Trzeci upadek

Moje upadki są inne niż Twoje, Jezu. Nie mają końca. Niby każdy inny, jednak ostatecznie jeden podobny do drugiego. Przy Twoim trzecim upadku proszę, abyś Swoim patronatem objął moje najcięższe upadki i grzechy, te, które sprawiają, że zaczyna mi być tak bardzo daleko do Boga.

Jezu, coraz bardziej doświadczony cierpieniem, spraw, abym nie uciekał przed Twoim miłosierdziem.

Stacja 10
Bez szat

Ciało. To trudny temat. Po co mi je dałeś? – czasami najchętniej właśnie to pytanie bym Ci wykrzyczał. Zmysły, powaby, pokusy, przyjemność cielesna, żądze. I gdzie ta świątynia ducha? Jak to, co takie kruche i delikatne, zachować pięknym i wzniosłym?

Panie, teraz proszę o jedno: chociaż bywa, że jest tak ciężko, to jednak żebym nie wątpił w sens takiego stylu życia, jaki Ty wskazujesz.

Stacja 11
Krzyż

Doszedłem. Oczywiście, samo bycie na Kalwarii nie daje żadnych gwarancji, że z moim życiem duchowym będzie lepiej. Patrzenie na krzyż tyle razy jednak mnie motywowało i odmieniało. Wierzę, że teraz będzie tak samo, a może nawet lepiej niż do tej pory.

Jezu przybity do krzyża, niech Twoja krew i rany na rękach, nogach i boku do mnie przemówią.

Stacja 12
Śmierć

Patrzę na Syna Bożego oddającego za mnie życie i modlę się słowami Tomasza: Pan mój i Bóg mój (J 20,28); słowami Bartymeusza: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! (Mk 10,47); słowami celnika: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika! (Łk 18,13)

Stacja 13
Zdjęcie z krzyża

Pietà. Matka z martwym Synem. Kończy się pożegnanie Rodzicielki Boga z tym, który został poczęty za sprawą Ducha Świętego. Ludzki ból, ludzie łzy. W tym momencie nawet wiara nie ma mocy, aby je otrzeć i w martwym ciele zobaczyć cud zmartwychwstania. To ostatni miecz bólu już tyle lat temu wspomniany przez Symeona (Łk 2,35).

Matko, ucz mnie prostej wiary w plan Boga, w jego zamiary dotyczące mojej przyszłości.

Stacja 14
Grób

Płynie powoli. Bóg nie przestawia czasu, nie przyspiesza. Wszystko musi dojrzeć. Ja muszę dojrzeć. Moja wiara musi się wzmocnić, nadzieja ciągle podtrzymywać sens podejmowanego wysiłku, a miłość w końcu przekonać mnie, że wcale nie jestem najważniejszy.

Panie oczekujący na zmartwychwstanie, kiedy już po mnie przyjdziesz… żebym był gotowy.

Twitter