Czas COVID-19

Teraz łódzki kościół przy ul. Sienkiewicza to nasza nowa e-parafia. Bardzo dziękujemy Mocnym w Duchu za ich posługę internetową – tyle radości i wiary daje im Bóg, a ta atmosfera się udziela!

Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek łączymy się internetowo na wspólnej modlitwie, wychodzącej poza granice naszych parafii, a nawet państw. Nasze omadlanie siebie nawzajem i naszych duszpasterzy trwa intensywniej niż kiedykolwiek. Dochodzą do nas wiadomości od różnych ludzi i kapłanów na całym świecie, którzy potwierdzają modlitwę i Msze za nas, i potwierdzają te same odczucia duchowe – to daje nam poczucie, że jesteśmy na tej samej drodze z Kościołem. W sieci krąży wiele niepokojących przesłań, ale Pan Jezus nas ostrzega w Ewangelii: przyjdzie wielu fałszywych proroków, nie wierzcie im, po owocach ich poznacie. Jaki owoc przynosi w moim sercu prawdziwe proroctwo? Ono mnie buduje, jakiekolwiek by nie było. Fałszywe proroctwo zbija mnie z nóg i przynosi niepokój.

Cierpiałam na myśl, że nie będzie świąt w kościele, nie będziemy mogli uczestniczyć w sakramentach, adorować Jezusa w grobie, a potem radośnie zaśpiewać „Alleluja” w porannej procesji.

Ale gdzieś zachowała się iskierka nadziei, że Bóg da nam łaskę przeżyć te święta przez transmisję telewizyjną, bo dla Boga nie ma ograniczeń czasu czy miejsca. I tak też się stało. Dzięki programowi „Mocni w Duchu dzieciom” przyozdobiliśmy nasz domowy kościół symbolami drogi krzyżowej, baranka z papieru czy koszyczka na nadchodzące święta, uczestniczyliśmy też w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, adorując nasz domowy krzyż. Mieliśmy czas skupić się na tym, co duchowe i pięknie. Zdałam sobie w pewnym momencie sprawę, że o takim duchowym zasiewie i o takim poście gdzieś wewnętrznie marzyłam. Oczywiście nie z brakiem Eucharystii, ale i tu Pan Bóg wlał słodycz w nasza ranę. Nigdy wcześniej nie mieliśmy możliwości przez tak długi okres czasu uczestniczyć w codziennej Mszy świętej, a dzisiaj mijają już 2 miesiące, gdy dzień w dzień cała nasza rodzina z radością biegnie do salonu, zapalając świece i włączając YouTube na dużym telewizorze. Stajemy wtedy przy samym ołtarzu z naszymi braćmi i siostrami z Łodzi, z którymi łączy nas ktoś jeszcze – kochany o. Józef Kozłowski, który walczył o nas i był przedłużeniem rąk Chrystusa, „aby nikt z nas nie zginął”.

Wszystko, co dotąd było dla nas takie oczywiste w Kościele, w tym czasie ukazane jest nam jako łaska i dar.

W następnym roku bardziej niż kiedykolwiek będziemy się cieszyć na Mszę i na święta.

Odczuwam również, że im więcej jest nam zabierane, tym większa jest nasza wolność wewnętrzna wobec wcześniejszych oczekiwań. Po prostu Bóg daje taką łaskę w tym czasie, gdy po ludzku rodziłby się w nas bunt. Zakaz dotyczący obecności na Mszy pewnie będzie jeszcze trwał przez kilka tygodni. Modlimy się o naszych kapłanów, aby wytrzymali ten czas próby. Domyślamy się, że jest im ciężko, skoro nieomal wszystko, za co oddali życie, jest wstrzymane. 

Twitter