Bulgotanie w kosiarce, czyli rozmowy o nadziei i black metalu

Kawa: W dobie, kiedy dużo ludzi ściąga muzykę z Internetu, osobiście czuję wielki sentyment do tradycyjnie wydawanych płyt i demówek. Zwykle już sama okładka i sposób wydania płyty jest jakimś komunikatem dla odbiorcy. Wasze produkcje do szczytów profesjonalizmu nie należą, ale nie ukrywam, że Jezus na wkładce do najnowszego demo "Ecce Homo" przykuł moją uwagę i zmusił do kilku refleksji. To zamierzony efekt "marketingowy" czy zrządzenie przypadku?

Radii: Co do okładki, jest to dzieło malarza Adama Chmielowskiego (brata Alberta) - zatytułowane tak samo jak nasza płyta. Na tych dwóch słowach "Ecce Homo" opiera się cała tematyka tego albumu. Obraz przedstawia Jezusa udręczonego przez ludzi, swoich braci. Ten obraz ma mocny związek z treścią utworów, gdyż przedstawia Chrystusa jako człowieka cierpiącego, jakim jest bardzo często współczesny człowiek. A co do "marketingu" to zawsze teksty, które układam, pomysły na okładkę i tytuły płyt, są to bardzo spontaniczne akcje. Mogę powiedzieć, że w tej materii w pewien sposób oddaję się do dyspozycji Duchowi Świętemu.

Płyta zaczyna się takim lekko mrocznym Intro, kończy pięknym Outro w wykonaniu bliżej nieokreślonego chóru. Album wydaje się być całkiem spójnym, dobrze przemyślanym materiałem. Gdybyś miał znaleźć wspólny mianownik dla tych 47 minut muzyki, to na co byś wskazał?

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że poszczególne teksty powstawały w dość dużych odcinkach czasowych. Jednak szukając wspólnego mianownika, to na pewno główną ideą "Ecce Homo" jest nadzieja. Treść płyty nasycona jest cierpieniem, ale jej przesłanie to walka z przeciwnościami, znoszenie trudów życiowych, powstawanie z upadków. "Ecce Homo" na sądzie przed Piłatem stawia w miejsce Chrystusa zwykłego człowieka, obdartego z godności, który nikomu nic nie jest winien. Poza tym niektóre teksty lub fragmenty wyjęte z tekstu są hasłami - modlitwą, np. "Wiatr wieje, gdzie chce"(Ruah), "Każdy, kto spojrzy na Niego, zostanie uzdrowiony"(God), "Jezus Chrystus jest Panem"(Pax). Lubię stosować tego typu rzeczy, bo są mocne i dają tę Nadzieję, o której jest album, motywują do pozytywnego myślenia.

"Dies Irae", Wasze przedostanie dziecko, było zagrane na dość mocną nutę, ale ewolucja Waszego stylu trwa nadal i to w coraz mroczniejsze ostępy muzyki. Jakie zmiany zaszły w Malchusie miedzy jedną a drugą płytką i skąd ta zmiana stylu?

Skład się zmienił, a dokładnie doszedł Dudii, któremu klawisze i Dream Theater nie są obce. Trochę "narozrabiał" w muzyce Malchusa, a dokładnie dopisał partie klawiszy do gotowej już muzyki, nawet nie wiem, czy posługiwał się jakimiś nutami. W każdym razie zrobił to bardzo ładnie, choć jak dla mnie za dużo solówek, ale trudno mu było odmówić i odbierać radość z czynienia tej "solówkowej" sztuki.

Na temat Waszej muzyki panują różne opinie. Z jednej strony pozytyw w stylu: "Słuchając tego, raczej się nie nudziłam, a co do uszu, to chyba warto im zadać taki cios, aby odkryć nowe dźwięki". Z drugiej ostra krytyka: "Wiele lat zajmuję się muzyką i pracuję w tej branży, ale nigdy nie słyszałem czegoś tak okropnego. Ludzie, miejcie litość! Muzyka to połączenie dźwięków z tekstem, a nie okropnego szumu i huku z wydzierającym się wokalistą". A jak wygląda to z waszej perspektywy. Dla kogo nagrywacie kolejne płyty?

Z myślą o sobie. Nagrywaliśmy to tak, aby się nam to w jak największym stopniu podobało. A co do opinii, to lubię je czytać. Kiedy są krytyczne, to nie przejmuje się nimi, nie mają na mnie wpływu. Pozytywne motywują do dalszego działania, dusza się raduje. Wymienione przez Ciebie komentarze są jedynie nastawieniem po wysłuchaniu jednego utworu, a warto też posłuchać reszty. Teksty, muzyka są skierowane do wszystkich ludzi, w szczególności do tych, którzy słuchają mocnego rockowego łupania. Chcę to jednak jeszcze raz podkreślić - największą radość będą mieli ci, którym słowo Boże i muzyka metalowa nie są obce.

Twitter