10 pytań do Norberta Rosińskiego SDB

Ulubiony kawałek.

Dużo ich, co jakiś czas wpada mi nowy kawałek, który wałkuję przez dłuższy okres, od rocka, przez metal, rap, reggae, klasykę… Do niektórych kawałków wracam jak np. „Enter Sandman” zespołu Metallica czy „Africa Unite” Boba Marleya, ten ostatni zawsze wprowadza mnie w dobry nastrój. Muzyka reggae jest moją miłością muzyczną od ponad dziesięciu lat. Jeśli chodzi o rap uwielbiam wiele kawałków polskich i zagranicznych, niech będą to „Still Dre” Snoop Dogga & Dr Dre oraz „Mówiłaś mi” OSTR.

Autorytet.

Jezus Chrystus. Staram się być dobrym zakonnikiem i ciągle się nawracać. Wzorem jest dla mnie Jezus, od którego uczę się życia, przez czytanie Pisma, modlitwę, kierownictwo duchowe i sakramenty.

Inspirują mnie mistrzowie świata, to jak ktoś podporządkowuje swoje życie danej dyscyplinie i jest w niej mistrzem, np. Iga Świątek, Anita Włodarczyk, czy zwykły człowiek, który poświęca się swojemu powołaniu, np. jako stomatolog poszerzając nieustannie swoje umiejętności, godząc to z życiem rodzinnym. Mój tato mawiał, że jakby każdy robił to, w czym jest dobry, to by było dobrze.

Inspiracje.

Jeśli chodzi o inspiracje, to zależnie do czego. Jak już wspominałem, do ogólnego rozwoju motywują mnie mistrzowie, ludzie, którzy umieli oddać się pewnej sprawie w całości, o to też chodzi w życiu zakonnym...

Jeśli chodzi natomiast o artystyczne inspiracje – jest nią dla mnie życie. W albumie „Wynurzenie”, którego niektóre utwory można usłyszeć na Youtubie, zawarłem swoje przemyślenia, emocje, bunt, radości. Ojciec Pelanowski mówił, że najpiękniejsza sztuka powstaje w ciężkich stanach emocjonalnych. Idąc w myśl tej idei, w takich emocjach często zabierałem się do pisania. Tak powstał chociażby kawałek „Faryzeusze”. Inspirują mnie też zawodowi wykonawcy, gdyż śledzę ich karierę, jak się rozwijają, jak brzmią. Również to, że sam się rozwijam, widzę postępy w śpiewie, napędza mnie to do rozwoju i korzystania z tego talentu.

Niezapomniane przeżycie.

Chyba było to związane z pięknem przyrody, mianowicie widok zorzy polarnej, czy zamieci śnieżnej w światłach malowniczej miejscowości w Norwegii, gdy byłem tam z rodzicami w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

Na jednej scenie z...

Tau. Było to podczas „Stacji Bosko” w Lubinie. Dla mnie to było ogromne przeżycie, ponieważ zaczynałem już rapować, ale nie wiedziałem, czy to jest coś, czego Bóg ode mnie oczekuje w Zgromadzeniu. Tau podczas koncertu zapytał się, czy ktoś rapuje, młodzież wywołała mnie i jednego gościa, który beatboxował. Takie akcje powtórzyły się z Wyrwanymi z Niewoli czy z Rymcerzami, były one dla mnie zapalnikiem do dalszego rozwoju w tym temacie…

Być chrześcijaninem to...

Ciągłe pogłębianie relacji z Panem Bogiem. Kiedy się nawróciłem, było wielkie wow i musiałem pozmieniać swoje życie, chodziło o stosowanie się do Przykazań, zmiana znajomych, więc na początku to był mocny zakręt w życiu, po czym powoli odzyskiwałem siebie na tej drodze i tak jest do dzisiaj. Chrześcijaństwo jak mawiał św. Paweł to droga, nazywając siebie „dawnym prześladowcą tej drogi”. Podążanie tą drogą wymaga ode mnie wsłuchiwania się w głos Pana, uwrażliwianie serca na głos ludzi, do których mnie posyła i wiele innych, myślę że wpisuję się w to również rozwijanie talentów.

Twitter