Filmowe inspiracje: Nad wodami Anduiny

Bagażem doświadczeń kilkunastoletniego czytelnika, który po pochłonięciu Hobbita w ciągu kilku godzin rozpoczął lekturę Tolkienowskiej trylogii, poświęcając na nią cały dostępny czas. Z krótkimi przerwami na czynności niezbędne. Przyznaję, na te kilka lipcowych dni mój kontakt z rzeczywistością został poważnie nadwyrężony. Czytałem. Pakowano mnie do samochodu. Czytałem. Wywożono na działkę. Czytałem. Wieczorem załadowywano do auta w drogę powrotną….

Władca pierścieni jest jedną z najpopularniejszych książek XX wieku. Ludzi o podobnych doświadczeniach czytelniczych jest z pewnością wielu. Ośmielę się stwierdzić, że z tak wielką presją oczekiwań widzów nie musiał się mierzyć w historii kina nikt inny. Nawet Mel Gibson w przypadku Pasji. Peter Jackson stanął na wysokości zadania.

Niedługo minie 15 lat od światowej premiery pierwszej części trylogii. Od tamtej pory dane mi było obejrzeć setki, a jeśli uwzględnić produkcje krótkometrażowe, to tysiące filmów. Często spotykam się z trudnym pytaniem o to, który z nich jest moim ulubionym… Z pewnością widziałem wiele obrazów zachwycających swoją stroną wizualną, idealną konstrukcją scenariusza czy mistrzowską formą koherentną z treścią. Wiele dzieł wymagających głębokiej analizy, inspirujących, „siedzących” we mnie jeszcze przez wiele dni od obejrzenia. Sala kinowa bywała miejscem mojego prawdziwego wzruszenia, radości i smutku. Po latach jednak wciąż muszę przyznać, że żaden z filmów nie poruszył we mnie tak wielu strun jak właśnie wielkie dzieło Petera Jacksona.

Dlaczego? Spróbuję odpowiedzieć na to pytanie, analizując finałową sekwencję Drużyny pierścienia (zapraszam do obejrzenia poniżej), która jak w soczewce skupia najważniejsze wątki i głębokie przesłanie Tolkienowskiego dzieła w interpretacji nowozelandzkiego reżysera.

Frodo jest rozbity. Zdradzony przez jednego z towarzyszy, który próbował odebrać mu pierścień. Musi podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu.

Żałuję że pierścień do mnie trafił. Żałuję że to wszystko się zdarzyło!

Powraca w myślach do słów, które wypowiedział podczas wędrówki przez Morię. Jego skarga nie pozostała bez odpowiedzi.

Jak każdy co dożył takich czasów, ale to nie jego wybór. My decydujemy tylko o tym, jak wykorzystać czas, który nam dano!

Brzmią w jego uszach słowa Gandalfa.

Słowa pocieszenia i zachęty do podjęcia działania. Słowa, które są swoistym mottem całej filmowej trylogii.

Twitter