Jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. (Mt 5,8)

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz. (1 Kor 13,12)

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. (1 J 3,2)

Czy zastanawiacie się czasem, jak to będzie w Niebie? Jak wygląda Niebieskie Jeruzalem, do którego wszyscy jesteśmy zaproszeni? Jak będziemy wyglądać bez ciała, a potem z ciałem wskrzeszonym?

Niektórzy otrzymują niebywały dar oglądania Nieba jeszcze za życia. Tego ziemskiego oczywiście. W jednej z książek przeczytałam, że pewien człowiek podczas śmierci klinicznej ujrzał Królestwo Niebieskie. Wszystko było tam piękne, z olśniewającym blaskiem. Ulice wykonane były ze złota, ale można było po nim śmiało deptać, bo wartość tego szlachetnego materiału starczała zaledwie na podnóżek. Pomyślałam sobie: „Wow!”, ale za chwilę westchnęłam: „Przecież ja nie lubię złota, tego całego luksusu, przepychu, jakoś źle mi się to kojarzy”. Niebo musi jednak zawstydzać formą każdego artystę. Jestem przekonana, że najbardziej wybrednemu estecie musi opaść kopara na widok Królestwa Niebieskiego. Nie wiem, jak to działa, ale na pewno artyści wszystkich epok padają z wrażenia na kolana przed gustem największego Artysty. Nie mam do tego żadnych wątpliwości!

Przypominam sobie, jak dobrych parę lat temu rozmawiałam ze znajomą o sprawach duchowych (lubiłyśmy ucinać sobie metafizyczne pogawędki w przerwach między zajęciami). Pewnego razu zapytała mnie, jak to będzie w Niebie? Czy faktycznie będziemy tylko stać przed obliczem Boga i wielbić Go twarzą w twarz? Że nie będziemy już widywać się ze swoją rodziną, że będziemy już tylko i wyłącznie wpatrzeni w Stwórcę? – pytała z lekkim wyrzutem, bo jest bardzo profamilijną istotą. Nie siliłam się na teologiczną odpowiedź, bo wiele przecież jest koncepcji, jak wygląda Niebo, teologowie od wieków trudzą się nad tym zagadnieniem. Powiedziałam tylko: „Nie wiem. Chyba nie ma się czym martwić. Bóg przecież na pewno przygotował dla nas najlepszą wersję wieczności, jaka tylko może istnieć”. Uśmiechnęłyśmy się do siebie ze zrozumieniem.

My chrześcijanie wierzymy, że w Niebie będziemy oglądać Boga twarzą w twarz. Będziemy się tam rozpływać z błogości. A czy zaczniemy się unosić jak balony wypełnione helem lub fruwać opierzeni w biały puch, to już nieistotne. Będziemy szczęśliwi po wieczne czasy. Forma nie ma znaczenia, skoro i tak jest o niebo lepsza od naszych wyobrażeń.

Twitter