O niezłomnym świętym na dużym ekranie

Michał Kondrat, polski reżyser filmów dokumentalnych o wierze, m. in. Jak pokonać szatana?, w tym roku postanowił zaprezentować swój najnowszy film pt. Dwie korony, opowiadający o życiu i działalności świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Dlaczego akurat w 2017 roku? Ponieważ 16 października 1917 roku w Rzymie zostało powołane do życia przez tego świętego Rycerstwo Niepokalanej, stawiające sobie za cel m.in. modlitwę w intencji nawrócenia masonów oraz innych wrogów Kościoła świętego i wiary katolickiej. I właśnie w tym roku mija dokładnie sto lat od powstania tego stowarzyszenia modlitewnego.

Na początek warto wyjaśnić, iż film nie jest fabularyzowaną opowieścią o świętym Maksymilianie, lecz fabularyzowanym dokumentem – warstwa narracyjna, związana z prezentacją losów świętego przez znawców tematu, przeplata się z fragmentami, w których występują znani polscy aktorzy, tacy jak Artur Barciś, Dominika Figurska, Paweł Deląg, Marcin Kwaśny czy Cezary Pazura. W roli głównej wystąpił Adam Woronowicz, który wcześniej wcielił się w postać księdza Jerzego Popiełuszki w filmie Popiełuszko. Wolność jest w nas z 2009 roku. Muzykę do filmu napisał Robert Janson.

Kiedy obejrzałem zwiastun, oczekiwałem, iż będzie to film biograficzny z udziałem polskich gwiazd. Byłem zaskoczony, kiedy podczas projekcji okazało się, iż jest to film dokumentalny, a tylko niewielkie jego fragmenty stanowią sceny odgrywane przez aktorów. Mimo tego początkowego zgrzytu produkcja Michała Kondrata spodobała mi się. Zdjęcia kręcono w Polsce oraz w Japonii w Nagasaki, gdzie święty Maksymilian założył misyjny dom zakonny.

Ojciec Maksymilian był osobą wszechstronną, można go śmiało nazwać wizjonerem. I sądzę, że ten aspekt jego osoby, tak mało znany współcześnie, jest dosyć dobrze wyeksponowany w filmie. Dlatego oprócz zapoznawania widza z budową Niepokalanowa, można się dowiedzieć o projektach maszyn naszkicowanych przez świętego, w tym rakiety kosmicznej, a także jego fascynację nowinkami technologicznymi, z których robił użytek na cześć Maryi Niepokalanej. Ostatnia część filmu dotyczy męczeńskiej śmierci Maksymiliana Kolbego w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, gdzie przebywał do 1941 roku. Świadectwo starszego człowieka, który rozmawiał z ojcem Maksymilianem w obozie, jest bardzo przejmujące. Słowa: „Nadzieja, tylko nadzieja” wypowiedziane do uciekiniera z obozu w Oświęcimiu zapadają w pamięć.

Na pewno ojciec Maksymilian jest osobą niezwykłą, wychodzącą poza schematy współczesnego postrzegania świętych. Już jako zakonnik, a także pasjonat nowinek technologicznych, wyróżniał się na tle innych. Jego skromność oraz niezłomność na pewno były trudne do zagrania, natomiast Adam Woronowicz poradził sobie z tą rolą świetnie.

Film ma na pewno ogromną wartość edukacyjną i informacyjną, może zatem stanowić dobrą pomoc pedagogiczną na lekcjach religii. Warto zapoznać młodsze pokolenie z postacią, tak często kojarzoną tylko i wyłącznie z męczeńską śmiercią w Auschwitz.

***
Dwie korony, reż. Michał Kondrat, Polska 2017, 92 min.

Twitter